AdamMałysz.keep.pl

Mika Kojonkoski - trener kadry narodowej Norwegii

Mika Kojonkoski (ur. 19 kwietnia 1963 w Raumie w Finlandii), fiński skoczek narciarski, trener i polityk.

Jest uważany za najlepszego trenera skoczków narciarskich na świecie. Potwierdzeniem tego jest m.in. wielokrotne zdobywanie przez niego tytułów "trenera roku". Uważa się, że jest bardziej "psychologiem" skoczków niż trenerem.

Kariera skoczka
Jego największym sukcesem było 9. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Chamonix w 1986 roku. Poza tym najwyżej klasyfikowany był w drugiej dziesiątce (zimą w sezonie 1985/86 oraz 1986/87).

Studia
Po zakończeniu kariery skoczka, przez dwa lata studiował matematykę na Uniwersytecie Jyväskylä. Naukę tę jednak przerwał, by zająć się trenerstwem. Ukończył biologię sportu oraz studia psychologiczne na tej samej uczelni.

Kariera trenerska

Pierwszą drużyną, jaką miał okazję trenować, była drużyna austriacka. W tamtych czasach jedynym skoczkiem austriackim posiadającym jakikolwiek dorobek był Stefan Horngacher, będący też zdecydowanie przywódcą drużyny. Ekipę tę Kojonkoski prowadził do 1999 roku. Wyraźnie przyczynił się poważnych sukcesów po sporym kryzysie. Dużą sensacją było wygranie pierwszego konkursu PŚ w Engelbergu przez Andreasa Widhölzla, a wśród 10 najlepszych było aż pięciu Austriaków. Kadrę austriacką przejął po Mice w 1999 r. Alois Lipburger.

Następną drużyną, jaką Mika Kojonkoski wziął pod swoje skrzydła, była drużyna fińska, najtrudniejsza, zdaniem trenera, do prowadzenia. Pod jego wodzą Finowie osiągali znakomite wyniki zarówno w Pucharze Świata, jak i w Mistrzostwach Świata. Mocnym punktem drużyny stał się Janne Ahonen, który pod opieką Miki Kojonkoskiego regularnie punktował w zawodach, plasując się w pierwszej dziesiątce oraz zdobył brąz na Mistrzostwach Świata w fińskim Lahti w 2001 roku. Na tychże mistrzostwach ekipa fińska wywalczyła srebrny medal. Kadrę tę przejął ją po nim w 2002 r. Fin Tommi Nikunen.

Od 2002 roku Mika Kojonkoski jest trenerem narodowej kadry Norwegii. Przejście do tej ekipy miało być, jak twierdził, dużym wyzwaniem dla niego, odmianą i próbą sprawdzenia się. I tym razem trener się nie pomylił. Początkowo podpisał kontrakt na 2 lata, jednak przedłużył go i będzie z tą drużyną współpracował co najmniej do 2010 roku.

Kiedy rozpoczynał pracę w Norwegii, tamtejsza ekipa przechodziła poważny kryzys. Zawodnicy nie osiągali dobrych wyników i niemalże nie liczyli się na arenie międzynarodowej. Mówi się, że Kojonkoski dokonał wówczas cudu.

Jego praca zaczęła przynosić efekty już na samym początku, kiedy to w sezonie 2002/03 jedne z pierwszych zawodów w norweskim Trondheim zostały niemalże zdominowane przez jego podopiecznych. Również Mistrzostwa Świata we włoskim Predazzo w 2003 roku udowodniły, że norweska kadra wraca na szczyt. Potwierdził to brązowy medal drużyny oraz srebrny medal Tommy'ego Ingebrigtsena na skoczni K-95.

Najbardziej udanym sezonem norweskiej kadry był sezon 2003/04, kiedy drużyna zajmowała pierwsze miejsca w wszystkich konkursach drużynowych i dominowała na koniec sezonu jako najlepszy team skoczków narciarskich. Na drugim miejscu w ogólnej klasyfikacji PŚ uplasował się Roar Ljoekelsoey, a na trzecim Bjoern Einar Romoeren. Na Igrzyskach Olimpijskich w Turynie w 2006 roku norwescy skoczkowie wywalczyli srebro drużynowo, natomiast Lars Bystoel przywiózł ze sobą do kraju złoty i brązowy medal. Roar Ljoekelsoey dwukrotnie został mistrzem świata w lotach, a najdłuższy skok świata należy do Bjoerna Einara Romoerena (239 metrów, Planica, 2005 r.).

Na Mistrzostwach Świata w japońskim Sapporo w 2007 roku podopieczni Miki Kojonkoskiego zdobyli srebrny medal, natomiast Roar Ljoekelsoey wywalczył srebrny medal na dużej skoczni.

W sezonie 2006/07 Mika Kojonkoski odmłodził kadrę narodową, wprowadzając dwóch nowych zawodników - Andersa Jacobsena i Toma Hilde. Pierwszy z nich okazał się międzynarodową sensacją w skokach narciarskich, przebojem wdzierając się do czołówki PŚ. Ostatecznie zajął 2. miejsce w generalnej klasyfikacji PŚ. Jacobsen jest też zwycięzcą 55. Turnieju Czterech Skoczni.

Z Norwegami osiągnął niemal wszystko, piękny triumf po sezonie 2003/04 pieczętują kolejne sezony. Od sezonu 2002/2003 drużyna zajmowała miejsca na podium w klasyfikacji końcowej Pucharu Narodów: 2002/03 - 3. miejsce - 3273 pkt, 2003/04 - 1. miejsce - 5008 pkt, 2004/05 - 3. miejsce - 4124 pkt, 2005/06 - 2. miejsce - 3525 pkt, 2006/07 - 2. miejsce - 3710 pkt, 2007/08 - 2. miejsce - 5303 pkt.

Warto to docenić, ponieważ we wcześniejszych sezonach drużyna nie zajmowała zadowalających miejsc: 1997/98 - 5. miejsce - 1987 pkt, 1998/99 - 4. miejsce - 2489 pkt, 1999/00 - 5. miejsce - 1624 pkt, 2000/01 - 4. miejsce - 460 pkt, 2001/02 - 7. miejsce - 897 pkt.

Porównując te osiągnięcia warto dodać, iż odkąd Kojonkoski rozpoczął współpracę z tą drużyną, w pierwszej dziesiątce indywidualnej klasyfikacji generalnej PŚ zawsze znajdował się zawodnik z Norwegii.

Życie prywatne
Mika Kojonkoski jest żonaty z Ulle. Ma troje dzieci: dwie córki - Rosę i Ripsę oraz syna - Rene. Interesuje się poezją i psychologią. Lubi grać w golfa. Ma posiadłość w Hiszpanii, gdzie spędza czas między sezonami.

Polityka
Angażuje się również w politykę, choć twierdzi, że nie jest w tym dobry. Przyznaje, iż nie interesuje go polityka sama w sobie, lecz wszystkie społeczne aspekty życia. Otrzymał również propozycję startu w wyborach do Parlamentu Europejskiego, jednak z niej nie skorzystał.

Powrót do listy trenerów